Choć klocki mogą kojarzyć się ze spokojną i mobilizującą do małej aktywności ruchowej zabawką, świadomie wykorzystane narzędzie może w fascynujący sposób angażować do zabawy całe ciało. Sprawdźcie jak zabawa klockami rozwija świadomość ciała u waszego dziecka.

Dzieci na różnych etapach rozwoju potrzebują innych stymulacji ośrodków odpowiadających za orientację przestrzenną. W pierwszych latach życia podstawą jest poznanie schematu własnego ciała, a większość działań opiera się właśnie na poczuciu swojego JA. W codziennych aktywnościach w Klockowni staramy się budować świadomość poszczególnych części ciała i jego całego schematu u naszych gości. Tutaj cenne okazują się doświadczenia ze strefy Demolki, gdzie motywujemy do użycia całego ciała do zburzenia ściany z materacowych klocków. Uczucie oporu, kiedy ściana nie chce „puścić”, wzmacnia zaangażowanie wszystkich części ciała. Kolejnym zadaniem może być sprawdzenie czy uda się zburzyć ścianę tylko nogą, tylko głową lub tylko plecami. W ten sposób wzmacniamy myślenie o, a co za tym idzie poczucie i świadomość poszczególnych części ciała.

Świadomość ciała to tylko dłonie?

Warto zwrócić szczególną uwagę na stymulowanie świadomości tych części ciała, którym w przeciwieństwie do dłoni i stóp, nie poświęca się zazwyczaj wiele czasu, ale i biorą udział w mniejszej ilości aktywności, jak np. biodra, kolana, brzuch. Aby wspierać takie procesy możemy tworzyć slalomy, tunele, maty do turlania, dobierając ćwiczenia wyodrębniające ruch danej części ciała. Co więcej istotne jest również równoległe nie tylko określanie czynności: np. turlanie, ale i precyzyjne nazywanie części ciała, poczucie których chcemy wzmocnić, w tym przypadku: brzuch, plecy. Myśląc w ten sposób o zabawach z dziećmi możemy świadomie wspierać te obszary, które wymagają pracy, jednocześnie budując relację rodzic-dziecko lub relacje wewnątrzgrupowe. Naszym rozwiązaniem jest Strefa na Cztery Ręce. Piankowe klocki o przeróżnych kształtach pozwalają kształtować przestrzeń w dowolny sposób tak by przeskakiwać, turlać się, omijać, podnosić, naciskać ciałem na rożne powierzchnie, utrzymywać równowagę – co daje możliwości wzmacniania rozwoju układu przedsionkowego, proprioreceptywnego, jak i świadomości schematu swojego ciała.

Komunikacja i relacje

Początkowo dziecko określa położenie przedmiotów czy kierunek odnosząc się do swojego ciała. Stopniowo nabywa zdolności rozpoznania podobnego schematu ciała w otaczających go osobach, a co za tym idzie jego orientacja i umiejętność ustalania położenia obiektów może być określana względem drugiej osoby, a następnie rownież między przedmiotami. Doskonalenie rozpoznawania stosunków przestrzennych, planowania motorycznego jest możliwe już bezpośrednio w budowaniu. Podczas warsztatów które prowadzimy dla szkół i przedszkoli, dzieci mają okazję być częścią dużego projektu, w ramach którego na pustej przestrzeni powstaje coś od podstaw. Czasem jest to próba przełożenia czegoś co jest namalowane lub sfotografowane na klocki, innym razem muszą sami w myślach zaplanować, zwizualizować jak coś zbudują, a kolejnym odtworzyć instrukcję bezpośrednio. Każda z tych czynności wymaga orientacji przestrzennej, umiejętności naśladownictwa, jednocześnie – przy dużych klockach – wymusza ruchy całego ciała, które wynikają z konkretnych wskazówek czy poleceń dotyczących umiejscowienia w przestrzeni.

Dlaczego świadomość ciała i przestrzeni są tak kluczowe?

Po pierwsze są to kompetencje, które pomagają w procesach uczenia się pisania, czytania, rozwiązywania zadań matematycznych, wykonywania poleceń, organizacji. Co więcej, są fundamentem czegoś bardziej podstawowego jak bezpieczeństwo fizyczne i emocjonalne. Niewątpliwie należy pamiętać, że wspierając świadomość ciała nieodłącznie pracujemy również nad relacjami, komunikacją. W ten sposób przy pracy z ciałem możemy łączyć metody i dotykać różnych obszarów. Finalnie, wyniki tej pracy składają się na postępy w rozwoju naszych dzieci.